Niektóre urządzenia, takie jak centrale czy wentylatory mogą być uciążliwe w użytkowaniu z powodu generowanego przez nie hałasu. Na szczęście istnieje sposób na rozwiązanie tego problemu – wystarczy uzupełnić je o tłumiki akustyczne. Na czym polega ich działanie i w jakich sytuacjach się je wykorzystuje?

Czym są tłumiki akustyczne?

Tłumik akustyczny to nic innego jak część kanału wentylacyjnego przeznaczona do wygłuszania dźwięków generowanych przez instalację. Powody występowania uciążliwych dźwięków bywają różne: od nieprawidłowego rozmieszczenia kanałów, poprzez złą izolację, aż po zbyt głośną pracę samych wentylatorów.

Większość tłumików akustycznych zbudowana jest z obudowy blaszanej, materiału tłumiącego (np. wełny mineralnej) oraz przesłony wykonanej z blachy perforowanej lub folii. Tłumik powinien mieć przekrój większy niż reszta kanału – takie rozwiązanie zapewnia załamanie i zwolnienie przepływającego powietrza, co wpływa na ograniczenie generowanego przez nie hałasu.

Rodzaje tłumików akustycznych

Głównym kryterium służącym do rozróżniania poszczególnych typów tłumików akustycznych jest ich kształt. Do wyboru mamy tłumiki prostokątne, rurowe oraz elastyczne – należy dobrać odpowiedni typ do rodzaju kanału. Należy również zwrócić uwagę na długość tłumika, która może wpływać zarówno na obniżenie ciśnienia powietrza, jak i wydajność wentylacji. W tym przypadku także wszystko zależy od rodzaju, a właściwie mocy wentylatora i należy dobierać tłumik właśnie do jego parametrów.

Tłumiki akustyczne można rozróżniać też w oparciu o zasadę działania. Aktywne wymagają dostarczenia dodatkowej energii potrzebnej do generowania tłumiącej fali dźwiękowej, natomiast pasywne – pochłaniają niepożądane dźwięki dzięki warstwie tłumiącej, takiej jak wełna.

Jak należy stosować tłumiki akustyczne?

Przy doborze tłumika warto wziąć pod uwagę kwestie ekonomiczne: optymalny będzie taki, który zmniejszy hałas, nie powodując jednocześnie dużych strat ciśnienia. Oprócz tego należy pamiętać, iż tłumik może zostać zamontowany w kilku różnych miejscach. Pierwszym z nich jest nawiew na instalację, zaś drugim – wyrzut powietrza z centrali. To ostatnie rozwiązanie stosowane jest przede wszystkim w przypadkach, gdy w otoczeniu nie może występować hałas większy niż 45 dB.